Dag 7, op zee

Lichtelijk uitgeslapen tot half 9, daar verwonderden zowel Kees als ik ons over. Even rustig wakker worden allebei en kletsen voor we aan de slag gingen. Na het wassen en aankleden rustig aan ontbijten. We zagen dat het buiten prachtig weer was dus we dachten dat het wel lekker zou zijn. Op zich was dat ook wel zo alleen was er best veel wind en dat windje was best fris maar in de zon en de strakblauwe lucht was het goed uit te houden. Alleen onze koukleum wilde graag wat meer bedekking… 4 grote badhanddoeken en toen kon meneer het goed volhouden met zn gezicht heerlijk in de zon. De wind leek wel steeds een beetje meer op te komen omdat ligstoelen, tafeltjes verschoven, hoofdsteunen kwamen van de platte bedjes omhoog en zelfs de obers er moeite mee hadden om dingen op hun plek te houden.
Na onze lunch zijn we naar Dek 2 gegaan in de rock room want daar gaven ze een demonstratie over hoe de handdoekdieren gemaakt werden die wij iedere avond op ons bed kregen. En dat was erg leuk om te zien dus wij wilden wel weten hoe dat gedaan werd. Het was echt ontzettend druk en heel veel mensen moesten staan omdat alle stoelen bezet waren. Je kunt wel zeggen dat dat een succes was. Ondertussen merkten we wel dat het schip steeds meer ging deinen. Het lopen ging ook niet zo geweldig meer. Alsof we dronken waren. Het schip ging namelijk van links naar rechten en naar voor en achter. Toen we achter op het dek zaten bij het zwembad voelden we dat niet half zo erg. Na de demonstratie zijn we naar het casino gegaan waar Kees nogmaals zijn geluk ging testen op een van de slots. Een verkeerde druk op de knop en er was gelijk een groot deel van de inleg kwijt. Gelukkig ging het daarna beter en kon Kees nog behoorlijk wat keer draaien. Deze keer helaas zonder winst maar wel de lol.
Het werd tijd om ons om te kleden voor het galadiner dus zijn we richting de hutten gegaan om te vernevelen, hoesten en de medicijnen in te nemen. Even de nette kleren aan
 Nou ja even…  het schip deinde zo erg dat zowel Anke als ik inmiddels redelijk groen begonnen te zien. Het omkleden was een helse zaak geworden om je goed staande te houden. Wij hebben een middenhut en daar voelde je het het ergst leek het wel. We wisten ook allebei niet of we veel zouden eten van het galadiner maar goed dat zouden we dan wel zien.
Bij aankomst bij de Diner room op dek 2 leek het wel of wij de enige waren die in gala tenue waren. De ober gaf ons een grote menukaart en we keken elkaar vragend aan: wat is dit nu? Dit lijkt niet op het galadiner van afgelopen keer. Dus ik zeg dat tegen de ober. Die keek mij heel vreemd aan. “Galadiner madam? No gala Diner tonight" Eh. Nou dus wel want daar hebben we voor gereserveerd. “ No madam, galadiner was lastnight, tonight normal diner, you came wrong night". Dat verklaarde dus alles en we schoten in de lach, echt weer iets voor ons. Zitten wij daar gewoon even fancy en deftig te wezen terwijl het galadiner dus gewoon een avond eerder was en toen zaten wij bij Tamarind te smullen. Maar goed toen begon het kiezen van het eten dus. Aangezien onze magen nog redelijk overstuur waren wisten we niet goed wat te nemen. Ik besloot het voorgerecht over te slaan en alleen een hoofdgerecht te nemen. Anke en Kees besloten om de Franse Uiensoep te nemen en hopen dat die goed ging vallen. Terwijl zij aan de soep zaten at ik wat witte broodjes en we zeiden eigenlijk allebei, de maag vullen hielp al enorm tegen de misselijkheid die na de soep en mijn broodjes al zo goed als weg was. Te hadden gewoon te lang niets gegeten. Toen konden we van het hoofdgerecht genieten wat heerlijk was. Voor Anke en Kees rundvlees en voor mij kalkoen. Beide gerechten waren erg lekker. En natuurlijk een nagerecht. Heerlijke aarbeiensorbet voor Kees en voor Anke en mij een heerlijke Strawberrycrisp met een bolletje ijs. Na het eten ons voorzichtig naar achteren richting rock room. De set moest nog beginnen en terwijl Kees en Anke een sanitaire stop namen zou ik een plekje zoeken. Kees had al gezegd dat hij graag vooraan wilde zitten. Dat kon want echt pal voor het podium, op zo’n 50 cm afstand konden we zitten. Dus ik heb de tafel geconfisqueerd en ben gaan zitten. Kees kwam met gierende banden aangereden en zag de plekken. Die waren goedgekeurd. Gitarist Fred zei ons gedag, zo ook de bassist Sam. Toen Anke terug was, was het eerste nummer net gespeeld. We konden niet afwisselen met de bluesband want ze speelden tegelijkertijd dus moesten we tijdens de eerste pauze luisteren naar de triviaquiz die gespeeld werd. Kleine stukjes muziek en dan moest je titel en artiest raden. We hebben het geprobeerd maar helaas wisten we niet alles. Voor de set begon is Kees nog gaan vragen of ze ook U2 nummers speelden. Die zaten niet in hun repertoire maar ze wilden wel gaan uitbreiden. En helaas paste het niet in hun tijdschema. (Dat tijdschema is niet alleen bij de artiesten maar bij alles wat georganiseerd wordt op jet schip. Alles maar dan ook echt alles is tot op de seconde strak geregeld. Ben je niet klaar met je nummer dan wordt de muziek gewoon uitgezet en kan de andere band beginnen. Dat kan ook niet anders anders verloopt het hele programma niet goed meer en dat is juist de kracht van deze rederij denk ik) Toen de 2de set van de rockband. Heerlijke muziek om naar te luisteren, bekende maar ook minder bekende nummers. Er werd niet gedanst maar dat was niet erg. De muziek was goed. Tijdens de 2de pauze kwamen de gevleugelde vrienden weer ten tonele. 2 pianisten die tegenover elkaar zaten en om en om nummers speelden. Eromheen was een bar gebouwd waar allemaal mensen omheen konden zitten. Het was daar altijd druk. Op zich leuke nummers maar ze speelden alles in hetzelfde tempo, langzame nummers te snel en snelle nummers werden ballads . Het werd eentonig en soms zelfs irritant. Gelukkig dat dat maar 45 minuten duurde haha. Voor de laatste set kwam Fred nog even met Kees en mij praten, ze hadden nog even voor ze op moesten. 
*Hadden we het naar ons zin? Wat denk je zelf? Ja dus.
* Hadden we al zin om naar huis te gaan. Defenitely NO!
Was een gezellig gesprek waarin we te horen kregen dat alle spouses ( echtgenoot/echtgenote/vriend(in), verloofde een maand gratis mee mochten varen tijdens die 4 maanden. Hoe mooi is dat? Zo kon Fred zijn trouwdag nog vieren zodra ze in Rome aanmeerden.  Verder vertelde hij dat ze tijdens die 4 maanden geen een keer dezelfde route aflegden maar steeds andere. Nu was Scandinavië aan de beurt, Noorwegen Zweden Finland IJsland Rusland Polen. Daarna zakken ze af naar de Mediterranee. Frankrijk, Spanje, Italië,  Griekenland. En zo varen ze verder langs de prachtigste plekken tot ze in Florida kwamen en dan waren de 4 maanden om en daar ging de rockband van boord. 
Inmiddels was het tijd geworden voor de laatste set. Ook deze set rockte weer de pan uit. De set duurde voor ons veel te kort maar het moment was toch aangebroken om afscheid te nemen. We hebben met alle bandleden nog even gesproken en ze benoemden nog wat eens hoe speciaal ze het vonden dat we er waren en dat dit toch allemaal mogelijk is voor Kees. Het waren leuke gesprekken en Kees en ik konden nog met de band op de foto. Na afscheid genomen te hebben gingen we voor de laatste keer terug naar onze hutten om te slapen. De koffers die al wegkonden moesten we buiten de deur zetten voor 24 uur dus dat konden we nog net doen. We moesten redelijk vroeg op om alles klaar te hebben voor ze ons kwamen halen om de resterende spullen van boord te brengen.